8 ŁDH im. Władysława Broniewskiego
Rozwiązana w kwietniu 2013 roku z zachowaniem numeru
Ostatni drużynowy:
HO Kacper Rembowski
Krótka historia drużyny:
Ósemka powstała w 1963 roku. Na początku była drużyną żeńską, dopiero w późniejszym czasie do jej składu dołączyli chłopcy (MNIAM!). Przez lata wypracowali szereg tradycji dotyczących: sposobu przyjęcia do drużyny, przebiegu wspólnych wyjazdów i biegów na stopnie harcerskie, oznaczeń, a nawet obchodzenia urodzin. Przed laty drużyna opiekowała się przez 10 lat bez przerwy panią Magdą. Mieszkała ona na ulicy Więckowskiego. Niestety jakiś czas temu zmarła.. Później drużyna zaczęła opiekować się jednym z niemieckich cmentarzy w Parku Krajobrazowym Wzniesień Łódzkich oraz symbolicznym grobem wszystkich harcerzy, którzy zginęli w wojnie (grób znajduje się na cmentarzu przy ulicy Ogrodowej).
Drużyna posiadała szereg tradycji mundurowych. Nie nosiło się guzików przy kołnierzu, a po przyjęciu do drużyny rogi kołnierza obszywało się granatowym materiałem. Była to pamiątka po czasach, kiedy w Szczepie im. Romualda Traugutta nosiło się granatowe chusty – kiedy szczepowy zaproponował zmianę barwy chust z granatowego na biało – czerwoną drużynowa „ósemki” dość ostro zareagowała na tę wiadomość i nie chciała się zgodzić; projekt jednak przeszedł, a granatowe zostały tylko rogi na kołnierzach.
Do innych tradycji mundurowych drużyny należało: noszenie przez dziewczęta furażerek (zamiast rogatywek) oraz symbol ogniska na zielonym tle, widoczny na lewym pagonie, potocznie nazywany w drużynie „marchewką”. Ognisko to było międzynarodowym symbolem drużyn o charakterze wędrowniczym. Na prawym ramieniu noszono plakietka drużyny nazywana „cytrynką”.
Instruktorzy drużyny nosili zielone sznury z czerwonymi suwakami.
W drużynie utrzymywana była tradycja przekazywania sznura drużynowego następcy. Odbywało się to zazwyczaj na uroczystej zbiórce lub przy ognisku.
8 ŁDH miała bardzo specyficzne przyjęcie do drużyny, wprowadzone w 1988 roku. Odbywało się ono przynajmniej pół roku po wstąpieniu do drużyny. Najpierw przyjmowani musieli przejść przez ósemkę utworzoną z liny – trzymaną przez starszych druhów, których zadaniem było utrudnianie wykonania zadania jak tylko potrafili. Kolejnym zadaniem było zjedzenie kawałka cytryny i marchewki. Na zakończenie wszyscy stojąc wokół ogniska grali w grę sprawdzającą, jak dobrze – przez okres próbny – świeżo przyjęci zdążyli poznać swoich przyjaciół z drużyny. Zabawa polegała na tym, iż każdy z przyjętych – po kolei – mając zawiązywane oczy, po dotyku musiał rozpoznać, kto przed nim stoi. Na koniec w kręgu wszyscy śpiewali „Bratnie słowo”.
Można również wspomnieć, iż ósemka była kiedyś drużyną teatralną, lecz później jedyną pozostałością po tym były maski teatralne na proporcu drużyny.
Ósemka w ostatnich latach istnienia:
Ósemka do niedawna była jedną z najstarszych działających drużyna w Szczepie. Ich siła wynikała z tradycji (w trakcie swojego 40-lecia zajęła całą salę gimnastyczną w I LO) oraz radości z jaką wspólnie spędzali czas. Oprócz kominków i wyjazdów, często się odwiedzali by robić różne zwariowane rzeczy. Ponieważ aktywnie współpracowali z byłymi licealistami, często członkowie drużyny znajdowali w nich oparcie i pomoc. W swojej pracy nie zapominali również o potrzebujących pomocy oraz o własnym rozwoju. Harcerz z Ósemki to była osoba, która dawała sobie radę w życiu – potrafiła współpracować, działać bezinteresownie oraz spontanicznie, podejmować wyzwania, miała wspaniałych przyjaciół na wiele lat.